"The Weed That Strings the Hangman's Bag" („Badyl na katowski wór”)- Alan Bradley

W zeszłym roku przeczytałam bardzo dobry debiut Alana Bradleya, „The Sweetnes at the Bottom of the Pie”, czyli „Zatrute ciasteczko”, pierwszą część przygód Flawii de Luce, mieszkanki Buckshaw, jedenastoletniej dziewczynki, która interesuje się chemią, truciznami i rozwiązywaniem zagadek kryminalnych. Teraz udało mi się wreszcie przeczytać część drugą przygód niezwykłej Flawii, „The Weed That Strings the Hangman's Bag” (polskie tłumaczenie „Badyl na katowski wór”) i muszę przyznać, że to ponowne spotkanie uważam za udane.

Do wioski Bishop's Lacey przyjeżdża niespodziewanie wędrowny teatr kukiełek – jego właściciel, Rupert Porson zgadza się na wystawienie dwóch przedstawień popularnej bajki „Jaś i magiczna fasola”. Wśród zachwyconych widzów jest również Flawia de Luce i jej rodzina – ojciec- filatelista i dwie starsze siostry. Jest też przybyła z wizytą ciotka, a także zatrudnieni w dworze Buckshaw Dogger i pani Mullet. Cała wioska z zaciekawieniem przygląda się spektaklowi, by na koniec stać się świadkami zaskakującego morderstwa. Wstrząśnięta ale i podekscytowana Flawia z werwą zabiera się do tropienia mordercy.

Jak już wspomniałam w poprzednim poście, czytanie tej książki w dłuższych odstępach nie było dobrym pomysłem. (Tak jest, czytanie żadnej książki w dłuższych odstępach nie jest dobrym pomysłem...) Na szczęście „The Weed That Strings the Hangman's Bag” to naprawdę ciekawa i wciągająca książka, więc mimo przerw w czytaniu nie miałam problemów z powrotem i zanurzeniem się w świat Flawii. Przyczyniły się do tego także interesujące postacie, znane mi z poprzedniej powieści. Przede wszystkim sama główna bohaterka, Flawia de Luce, osóbka bardzo samodzielna, pewna siebie, a jednocześnie wrażliwa i bardzo samotna. Jej dwie siostry, z którymi wciąż toczy jakieś potyczki, jej ojciec, bardzo odległy i niezbyt zainteresowany swoimi córkami. Postacie znane nam z „Zatrutego ciasteczka” powracają w „Badylu na katowski dwór”, pojawiają się też nowi bohaterowie. Przede wszystkim charyzmatyczny i despotyczny Rupert Porson, jego asystentka Nialla, kobieta pełna problemów i tajemnic, których nie potrafi odgadnąć nikt, poza Flawią, farmer Gordon Ingleby i jego żona, Grace, wciąż oszalała w żalu po stracie swego jedynego syna, Robina, pięć lat temu. Zagadka śmierci Robina odegra ważną rolę w tej książce, a śledztwo przeprowadzone przez Flawię ujawni ciemne sekrety i tajemnice skrywane przez mieszkańców Bishop's Lacey.

Jedynym minusem tej powieści było moim zdaniem bardzo długie wprowadzenie i zawiązanie akcji – przez pierwszą część książki Alan Bradley koncentruje się bowiem na przedstawieniu czytelnikowi postaci, które odgrywać będą znaczące role w dalszej części, prezentacji tła powieści. Jednak kiedy już dochodzi do morderstwa, akcja nagle zaczyna przyspieszać, a w dodatku okazuje się, że możemy mieć do czynienia nie z jednym, a z dwoma morderstwami.

Pomimo początkowych dłużyzn, „Badyl...” to interesujący kryminał, z ciekawą bohaterką, dobrym tłem obyczajowym i – co najważniejsze – intrygującą zagadką! W dodatku autorowi udaje się przez cały czas utrzymać uwagę i zainteresowanie czytelnika.

Kolejną książkę Alan Bradley'a przyrzekam przeczytać bez zbyt wielkich przerw, żeby w pełni docenić jej walory. W pierwszym tomie poznałam Flawię, w drugim tomie ją polubiłam, mam nadzieję, że w trzecim uda mi się z nią zaprzyjaźnić. A tym, którzy jeszcze nie znają panny de Luce, zachęcam do rozpoczęcia znajomości od pierwszego tomu - „The Sweetnes at the Bottom of the Pie”, czyli „Zatrutego ciasteczka”...